Αγαπητέ νοήμονα συμπολίτη μου
45 χρόνια μετά το ιστορικό εκείνο τριήμερο όπου κάποια μικρά παιδιά, φοιτητές εξεγέρθηκαν και ζήτησαν την ελευθερία της εκφραστής και έναν καλύτερο κόσμο για να ζήσουν και οι έννοιες που διεκδίκησαν αψηφώντας το θάνατο και τα βασανιστήρια… ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, δείχνουν σήμερα να είναι τελείως ξεφτισμένες και απαξιωμένες.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτά τα τότε μικρά παιδιά φώναξαν, βασανίστηκαν, και σκοτώθηκαν τσάμπα.
Διότι 45 χρόνια μετά η Δημοκρατία, η αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και η Εθνική Κυριαρχία είναι ζητούμενα.
Φασίζουσες νοοτροπίες και συμπεριφορές υποτέλειας και υπηκόων κυριαρχούν στον δημόσιο βίο. Ακόμη μοιράζουν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς με μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Από τους συλλόγους γονέων μέχρι την ελληνική βουλή επικρατεί η δικτατορία μικρών εκλογικών πλειοψηφιών. Οι άνθρωποι χαμερπείς επαιτούν από τους «αρμόδιους και υπεύθυνους» μια θέση στον ήλιο. Η Αξιοκρατία και η Ισονομία, η διάκριση των πραγματικά Αρίστων, ο υγιής ανταγωνισμός, έχουν γίνει κουρελόχαρτα και παραπέμπουν πια στα πεδία του μύθου.
Η σήψη, η διαφθορά, η συναλλαγή, το ρουσφέτι, η υποχρέωση, οι φρούδες υποσχέσεις, η ασυνέπεια και η κυριαρχία των μετρίων, έχουν γίνει θεσμικοί πυλώνες της «δημοκρατίας μας» και των κοινωνικών δεσμών.
Το Πολίτευμά μας έχει μετατραπεί σε μια Δημοκρατία των Δημοσίων Σχέσεων και της Εικόνας, γεμάτο Likes.
Κι εσύ που γνωρίζεις, κατανοείς, αναλύεις, έχεις επιλέξει να μένεις θεατής. Αμέτοχος και ανέκφραστος. Στο σπίτι σου, στην οικογένειά σου, στη δουλειά σου και στο καβούκι σου, έχεις επιλέξει να είσαι κι εσύ υποτελής και να χαμογελάς στους επισήμους. Εχεις επιλέξει να τη γλιτώσεις όσο πιο φτηνά γίνεται. Εχεις επιλέξει να συμφωνείς με ότι μαλακία εξαπολύει ο διπλανός σου, έχεις επιλέξει να κάνεις την δουλειά σου και να φεύγεις, έχεις επιλέξει να υποχρεώνεσαι για να υπερασπιστείς τα δικαιώματά σου.
Εχεις επιλέξει να αφήσεις αυτή την κοινωνία στην ησυχία της για να σώσεις ότι σώζεται.
Αγαπητέ μου νοήμονα συμπολίτη μου όμως έτσι τίποτα δεν σώζεται. Η παρένθεση της δανεικής άυλης ευημερίας τελείωσε. Ηταν ένα ωραίο όνειρο. Τώρα πια το περίσσευμα εξαντλήθηκε και ο ζωτικός χώρος συρρικνώνεται. Ακόμη και αν δεν σου έχει συμβεί μέχρι σήμερα, θα έρθουν να σε βρουν στο σπίτι σου, στην δουλειά σου, στην οικογένειά σου.
Η ζωή σου θα υποβαθμίζεται γιατί θα υποβαθμίζεται το περιβάλλον που ζεις. Η ζωή σου θα χειροτερεύει γιατί τα προβλήματα μικρά και μεγάλα θα εντείνονται γύρω σου.
Αν δεν βγεις να επιτεθείς, μια μέρα θα σου επιτεθούν εκείνοι.
Και μην ξεγελιέσαι δεν είναι οι πολιτικοί οι εχθροί σου. Οι πολιτικοί είναι εργαλεία που ακολουθούν τα κελεύσματα της κοινής γνώμης και τις εντολές των μεγάλων συμφερόντων. Ο μεγάλος εχθρός σου είναι η ίδια η κοινωνία των υποτελών, των αδιάφορων και των υπόδουλων Ελλήνων, στην οποία κι εσύ έχεις επιλέξει τελικά να ενταχθείς. Αυτή συντηρεί τα προβλήματα, αυτή συντηρεί το σύστημα διακυβέρνησης, αυτή προσφέρει το έδαφος της διαφθοράς.
Οι μειοψηφίες όμως κινούν την ιστορία. Οι πλειοψηφίες ακολουθούν. Και στο Πολυτεχνείο εκείνη τη νύχτα μια μειοψηφία ήταν. Ακόμη μικρότερη ήταν η μειοψηφία της Νομικής.
Και αν δεν βγεις να επιτεθείς, θα συνεχίσεις να ζεις χωρίς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, χωρίς ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, χωρίς ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, και χωρίς ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.
Θα συνεχίσεις να ζεις ως υποτελής και τέτοιο θα προδιαγράφεις και το μέλλον των παιδιών σου. Αυτό το μέλλον θα τους προσφέρεις, μην έχεις ψευδαισθήσεις.
Και μην ξεγελιέσαι δεν τελείωσαν εδώ. Σε δοκίμασαν, σε μέτρησαν, σε προκάλεσαν και είδαν ότι έχεις επιλέξει τελικά να είσαι θεατής της Δημοκρατίας. Σε κατάλαβαν ότι είσαι ακίνδυνος. Ανενεργός και Αδρανοποιημένος.
Και ακόμη χειρότερα έχουν δει ότι αυτοδικαιολογείσαι: «Εγώ με τον δικό μου τρόπο», «στον δικό μου τομέα» «με ανεξάρτητη και ελεύθερη σκέψη» έτσι ώστε να μην τους ενοχλείς και να μην επηρεάζεις κανέναν.
Μπορείς να φωνάζεις όσο θέλεις, αρκεί να μην ακούγεσαι.
Και όταν αυτοί οι εκπρόσωποί του συστήματος σου μιλάνε ευγενικά, να ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε λάθος μεριά. Τους επικίνδυνους τους κυνηγάνε, δεν τους χαϊδεύουν. Αυτοί δεν παίζουν τις κουμπάρες. Αυτοί ζουν από το σύστημα. Φτιάχνουν καριέρες πάνω στο σύστημα.
Αγαπητέ μου νοήμονα συμπολίτη μου
45 χρόνια μετά έχεις επιλέξει να μην πάρεις εσύ το μικρόφωνο να φωνάξεις «Εδώ Πολυτεχνείο», αλλά να κάθεσαι να σχολιάζεις κάπου εκεί κοντά. Και είναι βαριά η ευθύνη των θεατών της Δημοκρατίας.
Μύνημα του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου για το Πολυτεχνείο
ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 